Gisteren moest Sven en alle andere kinderen die nu negen worden of zijn geworden een prik halen. En niet een maar twee. Stereo. Nou je wil niet weten wat voor drama dat bij sommigen was. Niet gaan zitten of gaan zitten en dan snel weg rennen. Gelukkig was het bij Sven niet zo'n drama. Hij heeft wel bij mij op schoot gezeten en een beetje gehuild. Maar ik vond het zeer goed gaan. Helaas heeft hij nog steeds last van de prik aan zijn linker arm. Als ik hem alleen al op zijn hoofd aanraak doet het al pijn. Behalve als hij zeer geconcentreerd naar de tv kijkt. Hij zal er vandaag nog wel last van hebben en misschien morgen ook nog wel. We wachten het wel af. We zijn na de prik wel een ijdje gaan eten. Een soort van troostprijs. Over drie jaar mag Tim. Dat wordt of een drama of hij zit er glimlachend bij. Blijft een verrassing.
Maar dadelijk ga ik eerst lekker zwemmen. Het afvallen gaat gestaag verder. Alleen heb ik morgen een bruiloft, zaterdag een lunch, 's-middags naar Kalkar en op zondag vieren we de verjaardag van Sven en Aschwin. Dat wordt dus een paar extra rondjes zwemmen en fietsen. En daarnaast gewoon een beetje opletten wat het mondje in gaat. Het moet wel leuk blijven.
Gr. Patricia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten